یاران مالکی طیف منسوب به‌خود علاوه بر حزبی که وی ریاستش را برعهده دارد(الدعوه) عبارتند از: طیف وسط به رهبری موفق الربیعی مشاور امنیت ملی، الدعوه تشکیلات عراق به رهبری هاشم الموسوی، جریان مستقل‌ها به رهبری شیخ خالد عطیه نایب رئیس مجلس، شوراهای بیداری الانبار به رهبری ابوریشه و محمودالمشهدانی رئیس سابق مجلس عراق. پیوستن ایادعلاوی هم به این طیف بعید نیست و درچند روز آینده مشخص خواهد شد.
آنگونه که برخی رهبران الدعوه همچون علی الادیب گفته‌اند دلیل اصلی نپیوستن این جریان به ائتلاف ملی عراق( شامل مجلس اعلا، جریان اصلاح(ابراهیم جعفری)، صدری‌ها و... ) رد درخواست سهم خواهی‌های انتخاباتی الدعوه است. حزب الدعوه می‌گوید چون کاندیداهای این حزب در انتخابات شوراهای استانی توانسته‌اند بیش از مجموع کاندیداهای مجلس اعلا، صدری‌ها، جریان فضیلت و طیف اصلاح طلبان عراق رای کسب کنند.
الدعوه برهمین اساس مایل است تا نخست‌وزیر، رهبر این حزب یعنی مالکی باشد. احزاب حاضر در ائتلاف ملی عراق اما حاضر به پذیرش این شرایط نیستند و برخی از آنان همچون صدری‌ها به تلافی خلع‌سلاح و رفتار پرخشونت ارتش عراق با اعضای این حزب در بغداد، کربلا، عماره و بصره خواستار نخست‌وزیری هرکس به جز مالکی هستند.
با توجه به اختلافات شدید مالکی و جعفری، صدری‌ها تمایل بیشتری به نخست‌وزیری جعفری از خود نشان می‌دهند. باوجود اعلام ورود مستقل مالکی به عرصه انتخابات، باید در روزهای آتی در انتظار تلاش دوباره رهبران ائتلاف ملی عراق به‌خصوص عمار حکیم( که این ماجرا را نخستین آزمون خود در جانشینی پدر می‌داند) برای قانع کردن مالکی به پیوستن به این جریان کرد، ائتلاف‌های امروز شیعیان حول شخص مالکی می‌گردد.
در یک سو مالکی از پیروزی خود مطمئن است و نیازی به ائتلاف با یاران سابق نمی‌بیند و به عبارتی همه تخم مرغ‌ها را برای خود می‌خواهد. در سوی دیگر هم جریانی نوپا قرار دارد که می‌کوشد با آوردن مالکی به جمع خود، آینده بهتری را در عرصه سیاست عراق جست‌وجو کند.
